Lloegr yn casau ein llwyddiant

Gweler yr erthygl hon o'r London Evening Standard. Yr union fath o agwedd nawddoglyd ry'n ni'n ei disgwyl pan mae'n nhw'n llwyddiannus, ond pan mae ni sy'n llwyddiannus, am ryw reswm mae'n peri i wen enfawr ymledu ar draws fy ngwyneb.

Ie, dyna ni, mae Henson, y boi wnaeth 'dump tackle' ar Gordon Bulloch, bachwr yr Alban, yn wan yn yr amddiffyn. Ond y frawddeg sy'n coroni popeth yw hon...

"Best and Fitzpatrick believe Ireland's loss to France has been the key match of the Championship for Woodward. Best said: "You have to view the Ireland players as perpetual chokers and I was hugely disappointed with the form shown by locks Malcolm O'Kelly and Paul O'Connell against France.

If the Welsh locks get on to the tour, then they won't know what's hit them against the All Blacks. Fortunately for Woodward, he can call on experienced English players like Mike Tindall, Lawrence Dallaglio, Richard Hill and Neil Back."

Felly, meddai fe, i wrthbwyso gwendid honedig y gwledydd Celtaidd yn y llinell, beth am alw ar ganolwr, rhif wyth, blaenasgellwr ochr dywyll a blaenasgellwr ochr agored (sydd bron yn 37!) i unioni'r broblem!

Rhyfedd sut mae Pencampwriaeth y Chwe Gwlad yn gwbl ddilys ac arferol pan mae Lloegr a Ffrainc yn ennill, ond unwaith i hyn newid, mae'r Bencampwriaeth yn 'quirky'. Ffyliaid llwyr.